آنچه به زمین افتاد

دل من بود؛

پای زخمی ات را دریاب

دل من برگ نبود، دل من آینه بود...

 
لیـــاقــت مــی خواهــد

بـــودن در شعــر هـــای دختــریــــ کهــــ

بـــــا تمامــــ عشقــش نبـــودنـــت را اشکــــ مــی ریـــزد

تعجـــب نکــــن !!

در بی لیـــــاقتی تـــو شکـــی نیـــست

اینجـــا دلیـــل بــودنـــت میـــان بغــــض هــــایـــم

خــریتـــــ خـــودم اســـت نـــه لیـــاقــــت تــــو ...!

ﻧﺘـــــــــﺮﺱ. . .
ﺍﮔـــــــﺮ ﻫم ﺑـــﺨـــــﻮﺍﻫم
ﺍﺯ ﺍﯾـــﻦ ﺩﯾــــــــﻮﺍﻧـﻪ ﺗـﺮ
ﻧﻤﯿــﺸﻮم!
ﮔﻔـــــﺘﻪ ﺑﻮﺩم ﺑﯽ ﺗـــﻮ ﺳﺨــــﺖ
ﻣﯿﮕــــــﺬﺭﺩ ﺑـﯽ ﺍﻧـﺼـﺎﻓــــــــ !
ﺣـــــﺮﻓم ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﯿﮕــﯿﺮم
ﺑــﯽ ﺗــــــﻮ ﺍﻧﮕـــــــﺎﺭ ﺍﺻـﻼ
ﻧﻤـﯿﮕــــــﺬﺭﺩ.. . .

زن نیستم اگر زنانه پای عشقم نایستم!

من از قبیله زلیخا آمده ام...

آنقدر عشقت را جار می زنم تا خدا برایم کَف بزند!

فرقی نمی کند فرشته باشی یا آدم، یوسف باشی یا سلیمان!

قالیچه دل من بدون اسم رمزِ نامِ "تو" پرواز نمی کند...

زنانه پای این عشق می ایستم...

مردانه دوستم بدار...

مویرگها

در اتاق چشمانم خونریزی می کنند

و من

زیر گدازه های این آتشفشان

تو را دفن می کنم

تو وانمود کن که حالم خوب است

من

ققنوس پر شکسته ای به دنیا آورده ام.